Ik ben een vrouw van  31 jaar.
Mijn hobby’s zijn paarden (rijden en werken naast het paard, zie foto), fotografie en tekenen. 
Voordat het virus er was, heb ik gevlogen. Hierbij had ik wat ondersteuning nodig. Graag wil ik met jullie delen hoe mijn vliegervaring was.

Ik keek altijd naar de vliegtuigen in de lucht. Ik woon vlakbij Schiphol, dus zie ik ze vaak. Langer geleden heb ik wel eens gevlogen, maar altijd met anderen.
Al een tijdje wilde ik graag naar mijn familie, in Edinburgh, Schotland.
Om hen te zien, en de stad te verkennen.
Alleen…vind ik vliegen best wel eng en spannend.
De trein en de boot vond ik niets, omdat ik dat te lang vond duren om in mijn eentje te gaan.


Op een dag herinnerde ik mij een boek over vliegangst, wat ik in een boekhandel gezien had.
‘’Ik wil wel/niet vliegen’’ door Drs. Teije Koopmans en Dr. Lucas van Gerwen (ISBN: 9789 40051 0685)
Ik zocht het op en bestelde het boek via internet.
Het is geschreven voor kinderen, maar ook goed leesbaar voor volwassenen.
Nadat ik het gelezen had, ben ik alle stapjes die uitgelegd stonden in het boek gaan opschrijven op kaartjes. Van wanneer je op het vliegveld komt tot de stijging en de landing op vliegveld van bestemming.
Het gaf mij rust dat ik wist wat er gebeurt voor, tijdens en na de vlucht.


Verder kwam ik via Facebook in contact met Kees Hoekstra. Hij heeft ‘’Vliegen met Autisme’’ opgericht.
Hij organiseert tours over Schiphol voor mensen met autisme.  Meer hierover op deze website. Ik heb hem mijn situatie uitgelegd en ik mocht mee met een rondleiding over Schiphol. We verzamelden op Schiphol Plaza. Daarna door naar de vertrekhal. Ik mocht achter een lege incheckbalie zitten. Ik kon kijken hoe dat werkt en waar de bagage naar toe gaat. Met echte stewardessen van KLM erbij die  heel vakkundig vertellen over hoe het gaat als je gaat vliegen. Ik was ook nieuwsgierig naar wat er allemaal gebeurd als je door de security en de paspoortcontrole moet.
Het idee van deze tour is dat kinderen met een (on-)zichtbare beperking het vooral vooraf erg spannend en stressvol vinden maar het vliegen zelf heel leuk. 
De tour maakt het voorspelbaar waardoor je weet wat er gaat gebeuren.
Dat gaf mij rust en vertrouwen. Ook kregen we het Sunflower Keykoord.


De dag van het vliegen brak aan. Mijn neef bracht mij met de bus naar Schiphol.
Ik vloog met KLM. Bij hen had ik aangegeven (door contact met KLM Cares) dat ik assistentie wilde en gevraagd wat er mogelijk was. Een hoop geregel, maar het was echt de moeite waard!
Ik had mijn groene Hidden Disabilities Sunflower koord om en werd opgehaald bij de assistentie balie.
Via allerlei kortere routes (net als bij Ikea, maar dan echt kort!) werd ik naar de security geleid.
Inmiddels had ik de nodige spanning opgebouwd en daardoor werd ik verdrietig.
Aangekomen bij de security was het rustig en men nam de tijd. Ze vroegen daar wat er aan de hand was.
Dat vond ik heel lief.Ik zette mijn tas op de band en liep door het poortje heen.

Daarna naar de paspoortcontrole bij de Marechaussee.
Ze namen alle tijd en toonden alle begrip.
Wat ik heel goed vond is dat ze vroegen ‘’waarom ben je verdrietig?’’ i.p.v. ‘’je hoeft niet te huilen’’.
Ondertussen voerden ze een gesprekje over waar ik naar toe ging en waarom.
Op het laatst zei één van hen: “Het kòmt goed, ècht!’’.
Dat heb ik de hele reis onthouden en heeft mij enorme kracht gegeven op de momenten dat ik het heel eng vond in het vliegtuig. Voor mij hele belangrijke woorden, omdat het mij vertrouwen en moed gaf.

Na weer ergens even wachten, door iemand anders naar de gate gebracht.
Ik mocht zelfs kiezen: lopen of in een Electro karretje zitten. Dat laatste natuurlijk!
Hiermee zijn we door Schiphol naar de gate reden. Heel bijzonder!
Al het personeel bij de gate en de crew in het vliegtuig wist, mede dankzij Kees,  wie ik was.
Sterker nog; ze wisten zelfs mijn naam!


Ik mocht voordat iedereen aan boord ging als eerste het vliegtuig in. Weer kwamen er tranen van spanning.
De stewardess reageerde heel goed en ik mocht ergens op de eerste rij vooraan zitten.
Zodat ik dicht bij hen was en ze goed op mij konden letten. En dat hebben ze echt heel erg goed gedaan!
Ik mocht zelfs een kijkje nemen van de piloot in de cockpit en even in de stoel zitten, als mij dat meer rust gaf.
Nou en of!
De crew kon mij goed gerust stellen. Ze vertelden ook wat er allemaal gebeurde tijdens het vliegen. Ze leidden mij ook af door te vragen wat ik in het dagelijks leven doe, wat ik leuk vind om te doen, ect. Echt heel fijn!
Onderweg kwam  één van de piloten zelfs laten zien op een luchtvaartkaart waar we vlogen en hoe lang het nog duurde voordat we zouden landen.

De terugreis verliep ook met spanning en verdriet. Dit keer vloog ik met mijn familie terug.
Ik werd heel goed begrepen door de mensen van de assistentiebalie.
De crew van KLM was, mede dank zij Kees, nu ook weer goed op de hoogte en ze hebben mij tijdens de vlucht echt heel goed geholpen.
We werden keurig op Schiphol opgewacht bij de gate. We mochten (weer) in een elektro karretje zitten.
Ik merkte dat zoiets meer rust geeft dan wanneer je loopt, omdat ik dan minder prikkels krijg.
Alle controles verliepen weer heel soepel.


Alle lof voor iedereen van Axxicom (zij verlenen deze assistentie op Schiphol), de Security en de Marechaussee, voor hun geniale opmerking op het goede moment, het KLM personeel, en last but not least Kees Hoekstra, die zo goed de crew heeft geïnformeerd.
Door zijn geweldige initiatief wordt het vliegen een prettige ervaring. Voor mij was het prettig dat iedereen ( mede door het Sunflower Keykoord) wat meer rekening met je houdt, waardoor er meer begrip ontstaat en wat meer de tijd voor je neemt. En tussen alle emoties door vond ik het een hele bijzondere en leerzame ervaring. Heel prettig  om te merken hoe lief iedereen voor je is, echt hartverwarmend.


Alles bij elkaar scheelt dit heel veel spanning, verdriet en frustratie, naast alles wat er al is. Zo wil ik nog wel vaker vliegen, hoewel het virus en klimaat vliegen momenteel in een ander daglicht zet…